Ο Όμιλος δεν παρέλειψε, αλλά ενδιαφέρθηκε και με περίσσια σπουδή για τα γηραιότερα μέλη του, όχι κατ' ανάγκη μόνο τα ιδρυτικά αλλά και μεταγενέστερα, που έχουν ακόμη αγάπη για τη θάλασσα και ασχολούνται πλέον με το ψάρεμα.
Τους παραχώρησε αίθουσα μεταξύ της ταβέρνας και της γραμματείας για να βρίσκονται και να συγκεντρώνονται, να διηγούνται τις θαλασσινές ιστορίες τους στους νεότερους και να έχουν την ευκαιρία τον καιρό του ψαρέματος να διατηρούν την ενασχόληση τους για τη θάλασσα και την αγάπη τους για το ψάρεμα, προσφέροντας έτσι δραστηριότητα που ο σύγχρονος τρόπος ζωής της πόλης δεν παρέχει.
Τα άτομα αυτά τιμούνται από τους υπόλοιπους σαν τη ζωντανή παράδοση και σημαία του Ομίλου μας
